Propriocepcja w rehabilitacji sportowej
Czy ćwiczenia na berecie, bosu i innych narzędziach sensomotorycznych mają sens?
Trening na niestabilnym podłożu ostatnimi czasy to bardzo burzliwy temat, przez jednych przeceniany, przez innych zupełnie niedoceniany. Jak każdy rodzaj treningu ma swoje wady i zalety.
Podstawowym problemem, odpowiadającym za taki stan rzeczy jest brak rozgraniczenia treningu medycznego/rehabilitacyjnego od treningu stricte sportowego. Wiąże się to niewątpliwie ze zjawiskiem wynikającym z filozofii procesu RTP (return to play) czyli coraz wcześniejszym włączaniem elementów danej dyscypliny w cykl rehabilitacji, za czym idzie zacieranie granic między fizjoterapią a przygotowaniem motorycznym zawodników danej dyscypliny. Patrząc na przeważnie słuszne argumenty opowiadające się za i przeciw takiej formie pracy wydaje się, że niektórzy autorzy zapominają o tym istotnym fakcie.
Czy można ćwiczyć na niestabilnym podłożu w ramach profilaktyki?
Ćwiczenia na niestabilnym podłożu i równoważne, jako element profilaktyczny, wydają się znaczące w zapobieganiu urazów sportowych. Przeprowadzając własne badania na zawodowych koszykarkach okazało się, że grupa wykonująca ten rodzaj aktywności w połączeniu z treningiem siłowym, treningiem wykorzystującym ciężar własnego ciała i elementów oporu elastycznego była obarczona znacznie mniejszym ryzykiem uszkodzenia ACL, niż zawodniczki, które nie ćwiczyły w taki sposób, co znalazło potwierdzenie w badaniach innych autorów.
Decydując się na zastosowanie UST (ang. unstable surface trainig) w rehabilitacji należy pamiętać, że nie jest to panaceum na wszystko. Może stanowić jednak bardzo pomocne narzędzie w odzyskaniu funkcji pacjenta. Połączony w odpowiedni sposób z innymi formami ćwiczeń daje zdecydowanie lepszy efekt, niż stosowany wybiórczo i odwrotnie. Pozostałe metody treningowe uzupełnione o ten rodzaj treningu również zyskują. Kwestia doboru rodzaju ćwiczeń pozostaje jednak indywidualna – pamiętajmy, że naszym zadaniem jest w pierwszej kolejności przywrócić utracone funkcje pacjenta, odzyskać jego możliwości sprzed urazu i na tej podstawie dostosowywać formy treningu.
Ćwiczenia po urazach ortopedycznych na nierównym podłożu
Pracując z pacjentami po urazach ortopedycznych, na tę chwilę nie wyobrażam sobie rezygnacji
z wykorzystywania niestabilnego podłoża w procesie ich rehabilitacji. Pamiętajmy jednak, że nawet najbardziej „cyrkowe ćwiczenie” wykonane przez naszego pacjenta w sposób niepoprawny zamiast pomagać – szkodzi. Nie wykorzystujmy więc niestabilnego podłoża przy przysiadach, jeśli pacjent nie jest w stanie wykonać go prawidłowo stojąc na podłożu stabilnym. Przed wdrożeniem UST oceńmy, czy możliwe jest aby dana osoba była w stanie skontrolować swój ruch i wykonać ćwiczenie „czysto” technicznie.
Publikowane w niniejszym portalu treści o charakterze medycznym mają cel wyłącznie informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Nie mogą w jakikolwiek sposób zastąpić wizyty u lekarza, lekarskiej porady, zaleceń lekarza, czy też postawionej przez lekarza diagnozy.
Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.
