Zapalenie rozcięgna podeszwowego a rolowanie piłką

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – przyczyny

2

3768

Dlaczego występuje zapalenie rozcięgna podeszwowego?

Rozcięgno podeszwowe rozpoczyna się na guzie piętowym, które jest szerokim pasmem tkanki łącznej, biegnącym i częściowo zrastającym się ze zginaczem długim palców, a swój przyczep końcowy ma na podstawach paliczków bliższych I-V kości śródstopia. Rozcięgno podeszwowe stanowi ważne usztywnienie sklepienia podłużnego stopy, amortyzuje oraz pełni funkcję stabilizacji stopy podczas chodu i biegu. Zapalenie rozcięgna podeszwowego występuje najczęściej u sportowców, którzy przeciążają środkową część stopy oraz u osób chodzących ze stopami rozstawionymi na zewnątrz oraz stojących z zapadniętymi łukami stóp. Powodem tego schorzenia jest ból podeszwowej części stopy, szczególnie z przedniej części kości piętowej.

Najlepszą metodą na zlikwidowanie bólu jest masaż – zarówno manualny, jak i za pomocą piłki lub wałka do masażu – poprzez rolowanie części podeszwowej stopy. Głównym celem jest rozpracowanie tkanek, naciskając i powoli przesuwając piłkę wzdłuż rozcięgna podeszwowego oraz poprzecznie do włókien. W punkcie szczególnie bolesnym warto się zatrzymać, a następnie wykonać napięcie i rozluźnienie lub nacisk. Taką mobilizację można wykonywać zarówno w pozycji siedzącej, jak i stojącej. Inną techniką, która również sprawdzi się przy rozpracowywaniu powierzchni podeszwowej stopy jest skręcenie jej na piłce do masażu lub wałku. Celem tej mobilizacji jest obracanie stopy w obu kierunkach, przy jednoczesnym naciskaniu na przyrząd, co wytworzy wielokierunkowe siły ścinające w poprzek tkanek obszaru podeszwowego stopy.

 

Zapalenie rozcięgna podeszwowego – domowe sposoby

Najczęstszym zaleceniem przy zapaleniu rozcięgna podeszwowego jest odpoczynek i unikanie nadmiernego obciążania stopy podczas aktywności ruchowej, które wywołuje objawy bólowe. Poleca się także dobór odpowiedniego obuwia, zapewniającego amortyzację i neutralną pozycję stopy. Zaleca się również wykonywanie w domu prostych ćwiczeń rozciągających powięź podeszwową oraz mięśnie łydki za pomocą piłki lub wałka kilka razy dziennie, co pozwoli utrzymywać powieź miękką i elastyczną. Pomoce są także zimne okłady klika razy dziennie – szczególnie przed snem.

 

Roller do masażu na zapalenie rozcięgna podeszwowego

 

Zapalenie rozcięgna podeszwowego a rozciąganie

Ból odczuwany jest przede wszystkim w okolicy pięty i aby uniknąć jej obciążania – częstym wzorcem jest przenoszenie ciężaru ciała na przodostopie. To bardziej napina i skraca mięśnie łydki, co pogarsza problem. Dlatego ćwiczenia rozciągające mięśnie łydki są bardzo ważne i powinny być wykonywane kilka razy dziennie:

  1. Rozciąganie mięśnia brzuchatego łydki: Stojąc przodem do ściany i opierając obie ręce o ścianę, pięta nogi zakrocznej jest „doklejona” do podłoża i powoli zginamy się do przodu z wyprostowanym kolanem – do momentu, aż poczujemy rozciąganie w łydce.
  2. Rozciąganie mięśnia płaszczkowatego łydki: Powoli zginamy kolano nogi zakrocznej w kierunku ściany, utrzymując piętę na podłodze.

 

Najważniejsza jest mobilizacja powięzi podeszwowej, na przykład za pomocą małej piłki:

  • Stań na piłce, naciskając stopę w dowolnym punkcie podeszwy i dociskaj punktowo coraz mocniej.
  • Stojąc na piłce, roluj stopę poprzecznie – powoli poruszając stopą w prawą i lewą stronę.

Bardzo ważne jest powolne wykonywanie powyższych mobilizacji, dokładnie opracowując cały obszar podeszwy stopy.

 

Taping sztywny - zapalenie rozcięgna podeszwowego

 

Kinesiotaping w terapii – czy daje radę?

Kinesiotaping jest metodą wspomagającą, która odciąża i zmniejsza dyskomfort w obrębie rozcięgna podeszwowego. 

  1. Należy przygotować 3 elastyczne taśmy o odpowiedniej długości i zaokrąglonych brzegach.
  2. Stopę ustawiamy w pozycji pośredniej.
  3. Na podeszwową część stopy, naklejamy dwa pasma taśmy, rozpoczynając od tylnej powierzchni pięty, kończąc pod paliczkami. Stopień rozciągnięcia taśmy dobieramy do potrzeb wykonywanej aplikacji.
  4. Następnie przyklejamy taśmę z odpowiednim naciągiem na obrzeżach wcześniej nałożonych pasm, łącząc na kształt litery U (brzeg boczny i przyśrodkowy stopy).
  5. Ostatnią taśmę owijamy dwa lub trzy razy z mocnym naciągiem poniżej stawów śródstopno-paliczkowych.

 

Bibliografia:

  1. Słoniak R, Tittinger T. Taping rehabilitacyjny. Taping w rehabilitacji i sporcie, 2011.
  2. Starrett K, Cordoza G. Bądź sprawny jak lampart. Łódź; Galaktyka, 2015.
  3. Starrett K. Skazany na biurko. Galaktyka, 2016.

 

Jak bardzo podobał Ci się ten wpis?

Kliknij na gwiazdkę aby ocenić

Średnia ocena 5 / 5. Liczba głosów: 2

Brak głosów. Oceń jako pierwszy!

Publikowane w niniejszym portalu treści o charakterze medycznym mają cel wyłącznie informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Nie mogą w jakikolwiek sposób zastąpić wizyty u lekarza, lekarskiej porady, zaleceń lekarza, czy też postawionej przez lekarza diagnozy.

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Maria Ochmann

Magister fizjoterapii i terapeutka manualna tkanek miękkich z ponad 10-letnim doświadczeniem.
Na co dzień przyjmuje w swoim gabinecie oraz we wrocławskiej przychodni pracując z pacjentami bólowymi - po urazach i operacjach, wykorzystując techniki rozluźniania mięśniowo-powięziowego, pinoterapię, terapię punktów spustowych, mobilizację blizn, kinesiotaping, drenaż limfatyczny, terapię stawów skroniowo-żuchwowych i masaż liftingująco-modelujący twarzy Kobido Up.

Wspomagaj się wiedzą innych, bądź na bieżąco!
Dołącz do Facebookowej grupy "Pogadajmy o fizjoterapii"


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *