Terapia wisceralna żołądka

Diagnostyka i terapia wisceralnej żołądka

2

19051

Diagnostyka i terapia wisceralna to niezwykle szeroki i wielowymiarowy temat. Bardzo często zdarza się, iż z powodu różnych dysfunkcji narządy wewnętrzne oddziaływują na inne tkanki i powodują ból nawet w odległych strukturach. Czy może być tak, że boli szyja z lewej strony, a przyczyna dysfunkcji tkwi w żołądku?

Czym jest terapia wisceralna?

Czym są „miękkie stawy”? To połączenia narządowe, które umożliwiają wzajemny ruch narządów w trójwymiarowych przestrzeniach np. klatki piersiowej lub jamy brzusznej. Układ błon które podtrzymują i łączą trzewia między sobą, może przyczyniać się do ograniczenia ruchomości poszczególnych narządów, podobnie jak ma to miejsce w stawach, gdzie dochodzi do obkurczenia torebek stawowych, przykurczów więzadłowych. To jakby poruszanie licznych powiązań i połączeń powięziowych, które tworzą między sobą sieć wzajemnego oddziaływania. Dzięki technikom mobilizacyjnym terapeuta przywraca prawidłowe napięcie, elastyczność i ruchomość narządów wewnętrznych. Celem terapii wisceralnej jest odnalezienie i usunięcie blokad podtrzymujących i pogłębiających stan patologiczny.

 

O stawach trzewnych

Stan naszego zdrowia zależy od funkcji biomechanicznych i trzewnych elementów. Nie tylko struktury kostne są połączone stawami, również między narządami istnieją artykulacje o charakterze stawowym. Miejsca te umożliwiają zachodzenie wzajemnych ruchów ślizgowych i są nimi: opony ośrodkowego układu nerwowego, opłucna klatki piersiowej, otrzewna jamy brzusznej, osierdzie, a także system podporowo-wieszadłowy – czyli błoniaste torebki narządowe, struktury więzadłowe oraz ciśnienie jam ciała. W odróżnieniu od większości stawów narządy wewnętrzne nie są wprawiane w ruch za pomocą sił mięśniowych. Wyjątek stanowi ruch oddechowy przepony, stanowiący impuls ruchowy mobilności dla narządów. Z jej pomocą narządy poddawane są stałemu i powtarzalnemu przesuwaniu.

Tułów wraz z klatką piersiową, jamą brzuszną i miednicą można porównać do cylindra, w którym przepona niczym tłok wywiera wpływ na wszystkie tkanki miękkie. Warunkiem właściwej funkcji narządów jest normalna funkcja przepony, ponieważ ich mobilność jest odzwierciedleniem dynamicznego sprężynowania występującego pod wpływem jej ruchu.

 

O mobilności trzewi i manipulacjach

Mobilność trzewi jest uzależniona od powierzchni ślizgu utworzonych przez błony (otrzewnowe, opłucnowe i osierdziowe), otaczające narządy i wyściełające jamy ciała. Zmieniona elastyczność  i napięcie więzadeł może ograniczać ruchomość narządów wewnętrznych. W diagnostyce narządów wewnętrznych należy wziąć pod uwagę, że ciało jest jednością, konieczny jest więc holistyczny sposób postrzegania ciała, duszy i umysłu. Istnieją zależności między strukturami i funkcjami, a także między dostarczaniem i odprowadzaniem płynów ustrojowych.

Manualne techniki manipulacyjne mogą wpływać na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, które reagują zwiększeniem siły na bodźce rozciągowe. Istnienie wpływu technik manualnych na narządy wewnętrzne można udowodnić tym, że wzrost ciśnienia śródbrzusznego prowadzi do skurczu przejścia żołądkowo-przełykowego, który może być skutkiem skurczu odnóg przepony.

Ucisk manualny stosowany podczas terapii wisceralnej wpływa na odpływ chłonki, nawet w odległości od jej wytworzenia się. Sieci powięziowe lub tkanki podporowe, takie jak otrzewna i inne trzewne struktury więzadłowe mogą pełnić funkcję proprioceptywną. Innym mechanizmem, który może powodować zmianę napięcia struktur jest proces włóknienia tkanek, który polega na nasilonym odkładaniu kolagenu przez fibroblasty w odpowiedzi na zmianę sił fizycznych na tkankę.

 

Diagnostyka – ocena wzrokowa

Podczas pierwszej wizyty pacjenta, oprócz ogólnych wrażeń, takiego jak oddech – torem piersiowym czy brzusznym, kolor skóry, rozkład tkanki tłuszczowej, ustawienie barków, rozkład obciążeń na przodostopiu lub tyłostopiu, porównanie stronami rotacji obręczy barowej i miednicznej – ipsilateralne  lub  kontralateralne, istotny jest również wygląd jamy brzusznej, czy jest wypukła czy wklęsła, równomierna, lub z różnicami między nadbrzuszem a podbrzuszem.

Szczególną uwagę należy zwrócić na dysfunkcje żołądka i jelit, gdyż bardzo silnie oddziaływują one na inne narządy wewnętrzne. Należy zwrócić uwagę na nerw błędny, który poprzez zaburzenie swojej funkcji może dawać objawy związane nie tylko z bólem żołądka, ale również z górnym odcinkiem kręgosłupa, przedniej powięzi szyi, zwoju trzewnego, układu współczulnego na wysokości Th6-Th9 i zaburzenia napięcia przepony.

Wszystkie narządy znajdujące się w sąsiedztwie żołądka mogą ograniczać jego ruchomość przez powierzchnie ślizgu, połączenia więzadłowe, powięziowe: lewy płat wątroby, lewe zgięcie okrężnicy, śledzionę, trzustkę, okrężnicę poprzeczną, nerki, nadnercza i przełyk.

 

Diagnostyka różnicowa żołądka

Żołądek oddziaływuje na dysfunkcje wątroby, śledziony, okrężnicy i płuc np. przy rozedmie. Przy jego dysfunkcji mogą wystąpić zaburzenia krążeniowe – zastój żyły wrotnej, żył przełyku, niewydolność prawej komory serca. Wzrost poziomu kortyzolu, czyli stres – może prowadzić do nadmiernego wydzielania soku żołądkowego i zmian w jego składzie.

Skutkami mechanizmów kompensacyjnych w dysfunkcji żołądka mogą być bóle lewego barku i lewego ramienia (przez lewy nerw przeponowy), mialgie odcinka szyjnego lub bóle głowy, nadmierne lub zaburzone napięcie przepony (dysfunkcje oddychania), napięcie lewego mięśnia prostego brzucha, mięśnia czworobocznego, mięśni przykręgosłupowych (przede wszystkim Th6-Th9), dysfunkcje Th11-L2 przez lewą odnogę przepony, utrudnienie trawienia w jelicie cienkim. W diagnostyce różnicowej należy zwrócić uwagę na takie dolegliwości jak przepuklina rozworu przełykowego, zapalenie żołądka, wrzody, rak żołądka, zakażenie helicobacter pylori, ból uciskowy w żołądku, w klatce piersiowej i uczucie ściśniętego gardła.

Praca wisceralna z żołądkiem przynosi ulgę pacjentom w wielu dolegliwościach, zdecydowanie wymaga to jednak dobrej znajomości anatomii i holistycznego spojrzenia na pacjenta, aby jak najpełniej zastosować odpowiednie techniki manualne.

 

 

Konieczność na półce:  T.Liem. Tobias K.Dobler, M. Puylaert – „Przewodnik po osteopatii wisceralnej„, tom 1, wyd.MedPharm 2017

Jak bardzo podobał Ci się ten wpis?

Kliknij na gwiazdkę aby ocenić

Średnia ocena 4.7 / 5. Liczba głosów: 15

Brak głosów. Oceń jako pierwszy!

Publikowane w niniejszym portalu treści o charakterze medycznym mają cel wyłącznie informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Nie mogą w jakikolwiek sposób zastąpić wizyty u lekarza, lekarskiej porady, zaleceń lekarza, czy też postawionej przez lekarza diagnozy.

Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.

Magdalena Serafin

Historyk sztuki i specjalista PR, certyfikowany provider TRE® ,a z zamiłowania pasjonatka osteopatii i pracy z ciałem, studentka psychoterapii w nurcie analizy bioenergetycznej według Lowena. Mama dwóch małych córek, łącząca pracę zawodową z bieganiem i zgłębianiem meandrów psychiki. Uwielbia być tu i teraz, blisko ludzi.

Wspomagaj się wiedzą innych, bądź na bieżąco!
Dołącz do Facebookowej grupy "Pogadajmy o fizjoterapii"


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *