Taping sportowy – skuteczne wsparcie w leczeniu kontuzji

Taping sportowy jest metodą wspomagania pracy stawów i mięśni stosowaną w sporcie od wielu lat. Używa się do niego sztywnych, bawełnianych taśm odpornych na rozciąganie, które mają nieco inne zadanie niż popularny kinesiotaping. Plastry składają się w 100% z bawełny, są łatwo rozrywalne bez użycia noża lub nożyczek oraz od spodu pokryte są klejem, który umożliwia sprawne układanie opatrunku.

Kiedy stosować taping sztywny?

Taping sztywny jest metodą stosowaną w wielu sportach, m. in. koszykówce, siatkówce, boksie, piłce nożnej, rugby. Zazwyczaj stosuje się go w dyscyplinach dynamicznych, gdzie potrzebna jest dobra stabilizacja stawu i ochrona przed kontuzjami. Wprawna ręka fizjoterapeuty, trenera lub zawodnika pozwala na stworzenie opatrunku dobrej jakości w bardzo szybkim czasie, który pomoże w ukończenie meczu lub treningu z mniejszym ryzykiem kontuzji lub nawrotu urazu.

*Przykładowe zdjęcie sztywnych tejpów

Głównym celem tapingu sztywnego jest zwiększenie stabilności i wzmocnienie zaopatrywanego stawu oraz usprawnienie jego propriocepcji. Odpowiednio zaklejony opatrunek pomaga także zmniejszyć dolegliwości bólowe po świeżo przebytej kontuzji oraz zapobiega jej ponownemu wystąpieniu. Sprawdza się również jako zabezpieczenie przy powrocie na boisko po długotrwałym urazie.

W zależności od zaopatrywanego stawu, stosuje się odpowiednio szerokie plastry, które przykleja się w określonym kierunku w taki sposób, aby usprawnić jego funkcję. Dla każdego opatrunku stosuje się także podkłady gąbkowe, które zapobiegają otarciom oraz ułatwiają usunięcie plastrów po wysiłku (przydaje się zwłaszcza u mężczyzn, u których ciało jest mocno owłosione). Czasem, jeśli to potrzebne, używa się kwadratowych podkładów, które w większym stopniu zapobiegają otarciom. Stosuje się je głównie w takich przypadkach jak taping sztywny stawu skokowego.

Tejpy sztywne do walki z kontuzjami 

Pomimo tego, że taping sztywny jest dobrą metodą walki z kontuzjami i zabezpieczającą stawy, niesie za sobą szereg wad, o których trzeba pamiętać zaczynając przygodę z plastrowaniem. To m.in.:

• uciążliwe odciski i otarcia, do których można doprowadzić przez niedbałe plastrowanie,
• mała trwałość opatrunku i jego rozmiękanie w czasie wysiłku (często przy długich rozgrywkach, np. meczu piłki nożnej opatrunek musi być zmieniony w przerwie),
• w przypadku długotrwałego stosowania – „uzależnienie” stawu od sztywnego opatrunku.

Ostatni punkt wydaje się być najważniejszym, ze względu na to, że staw, który zbyt często stabilizowany jest dodatkowo, traci swoją prawidłową funkcję. Zdecydowanie podwyższa to ryzyko kontuzji w przypadku nagłego braku zaopatrzenia sztywnym opatrunkiem podczas wysiłku. Dlatego zaleca się używanie tej metody tylko w przypadkach powrotu na boisko po świeżym urazie, dyscyplin o bardzo wysokim prawdopodobieństwie kontuzji lub u osób, które cierpią na nawykowe skręcenia lub podwichnięcia stawów. W ostatnim wypadku, tejpy sztywne powinny być połączone z regularnym treningiem propriocepcji, który zapobiegnie „rozleniwieniu” tkanek odpowiedzialnych za stabilność stawu.

Technika sztywnego plastrowania

Technika plastrowania wymaga wprawy, jednak przećwiczona odpowiednią ilość razy staje się metodą bardzo szybką w wykonaniu. Pozwala na sprawne zaopatrzenie kontuzji lub szybką wymianę opatrunku nawet w warunkach polowych, na boisku czy wycieczce górskiej.

Aby prawidłowo stworzyć opatrunek sztywny należy kolejno:
1. Przygotować skórę (oczyszczając z potu, balsamów, zanieczyszczeń)
2. Ustawić staw w pozycji neutralnej (np. w przypadku stawu skokowego będzie to zgięcie grzbietowe, dla palców – wyprost)
3. Zaaplikować podkład z gąbki (oraz) podkładów, np. przy pomocy Gąbki pod plastry Rea Tape Underwrap 
4. Zaaplikować opatrunek sztywny, np. używając taśm Mueller M-Tape  

1. Zacznij od naklejenia „bazy” tejpa umiejscawiając nad kostką oraz w połowie długości stopy po jednym kawałku plastra (zawsze naklejaj dolną część powyżej guzowatości V kości śródstopia – w ten sposób zapobiegniesz obcieraniu opatrunku)
2. Przyklej plastry w kształcie „podkowy”
3. Wykonaj oklejanie w kształcie „cyfry 8” – ten ruch można powtórzyć kilkukrotnie, aby uzyskać efekt mocniejszego tejpa
4. Naklej ponownie „bazy” na wierzch opatrunku i wygładź go dłonią, aby zapobiec zagięciom i późniejszym otarciom czy odciskom

Każdy taping sztywny medyczny należy dobrze wykończyć tak, aby był wygodny i nie niszczył się zbyt szybko. W tym celu należy dobrze dokleić każdą zerwaną końcówkę plastra i wygładzić cały opatrunek.

Przy usuwaniu opatrunku bardzo przydatne są odpowiednie noże (tzw. cuttery), które umożliwiają w kilka sekund rozcięcie tejpów. Bez odpowiedniego sprzętu, pozbycie się opatrunku sztywnego bywa bardzo uciążliwe.