Meralgia paresthetica – objawy i sposoby leczenia

Meralgia paresthetica – sposoby leczenia zespołu nerwu skórnego bocznego uda

Neuropatie uciskowe są dolegliwościami bardzo niepokojącymi dla pacjenta. Objawy nie obejmują normalnych odczuć bólowych – takich jak przy przeciążeniu mięśni czy stawów. Na pierwszy rzut oka wydają się groźnie i ciężkie do zwalczenia. Na szczęście rozwiązania dla wielu przypadków neuropatii uciskowych bywają stosunkowo łatwe i są to schorzenia wdzięczne w terapii i dobrze reagujące na rehabilitację.

Jedną z często występujących neuropatii uciskowych jest zespół nerwu skórnego bocznego uda (łac. meralgia paresthetica). Nerw ten zawiera włókna czuciowe – zaopatrujące zewnętrzną powierzchnię uda. Po wyjściu z segmentów L2, L3 – na swoim przebiegu napotyka więzadło pachwinowe, pod którym przechodzi dalej w biegnąc w stronę uda. Na skutek wielu czynników zewnętrznych – przestrzeń pod więzadłem pachwinowym może się istotnie zmniejszyć, przez co zaburzane jest odżywienie oraz mobilność włókien nerwu skórnego bocznego uda. Przez przewlekłą kompresję dochodzi do zmian w funkcjonowaniu nerwu i powstawania charakterystycznych objawów, które dla wprawnego oka terapeuty nie powinny stwarzać problemów diagnostycznych.

Objawy zespołowi nerwu skórnego bocznego uda

Objawom towarzyszy:

• drętwienie i uczucie mrowienia po zewnętrznej stronie uda,
• palący, piekący i drażniący ból po zewnętrznej stronie uda.

Pomimo dość mocno doskwierającego bólu i uczucia mrowienia, które potrafi mocno niepokoić, meralgia z parastezjami nie upośledza funkcji motorycznych uda, dlatego pacjent pomimo bólu i zaburzeń czucia – jest w stanie normalnie się poruszać. Często jednak osoby cierpiące na to schorzenie ograniczają ruch w obawie o postępujące dolegliwości. Objawy mogą nasilać się w ciągu dnia i uspokajać w nocy ze względu na narażenie na czynniki podrażniające podczas codziennych obowiązków.

Przyczyny meralgii – szukaj u źródła

Jako przyczynę powstawania meralgii z parastezjami uznaje się przewlekły ucisk nerwu skórnego bocznego uda pod więzadłem pachwinowym. Co jednak jest w stanie doprowadzić do takiego stanu? Na to pytanie jest wiele odpowiedzi, z których każda wydaje się być słuszna.

Do przyczyn zewnętrznych należą najczęściej:

• noszenie zbyt ciasnych spodni, pasów, gorsetów,
• noszenie ciężkich pasów z narzędziami, kabur z bronią,
• ciąża, zwłaszcza w przebiegu powyżej II trymestru,
• otyłość.

Istotne są również przyczyny leżące wewnątrz organizmu, które mogą oddziaływać
równie silnie. To m.in.:

• przewlekłe schorzenia jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące
  zapalenie jelita grubego) objawiające się wzdęciami brzucha i napięciami tkankowymi,
• stany po zabiegach operacyjnych (np. po wazektomii czy korekcjach przepuklin
  pachwinowych), kiedy blizny pooperacyjne mogą wywierać niekorzystny wpływ na
  przestrzeń wokół więzadła pachwinowego,
• nieprawidłowa dieta,
• cukrzyca.

Diagnostyka meralgii z parastezjami

Diagnostyka meralgii z parastezjami opiera się o szczegółowy wywiad z pacjentem oraz badanie fizykalne, zawierające testy czucia, odruchów ścięgnistych, ocenę jakości chodu czy palpacyjne zbadanie tkliwości okolicy więzadła pachwinowego. Istotne mogą okazać się także informację na temat przebytych w przeszłości urazów, chorób czy aktualnie przyjmowanych leków. W przypadku wątpliwości należy zlecić wykonanie badania RTG lub MRI kręgosłupa lędźwiowego w celu szczegółowej oceny zmian w segmentach L2-L3.W przypadkach dużych wahań, co do diagnostyki problemu można uzupełnić diagnostykę o badanie potencjałów somatosensorycznych (wywołanych).

Meralgia paresthetica – leczenie gwarancją sukcesu

Leczenie schorzenia opiera się o metody zachowawcze. Zabiegi chirurgiczne są w tym
przypadku wykonywane stosunkowo rzadko, ze względu na dużą skuteczność fizjoterapii
metod osteopatycznych oraz farmakoterapii. Metodami skutecznymi w leczeniu meralgii z
parastezjami będą:

• Terapia manualna:
  • odbudowa prawidłowej funkcji stawu biodrowego,
  • techniki inhibicji mięśnia biodrowo – lędźwiowego,
  • mobilizacje więzadła pachwinowego,
  • techniki tkanek miękkich skupione na mięśniach brzucha oraz bliskiej okolicy
    więzadła pachwinowego.
• Terapia wisceralna:
  • techniki mobilizacyjne jelita grubego (części wstępującej i zastawki krętniczokątnicznej w przypadku objawów po stronie prawej, części zstępującej i esicy
    po stronie lewej),
  • techniki mobilizacji odbytnicy oraz pęcherza moczowego.

• Suche igłowanie punktów spustowych na przebiegu nerwu oraz tkanek okolicznych,
  często ograniczonych i napiętych w konsekwencji dolegliwości pacjenta
• Ćwiczenia ruchowe budujące prawidłowe nawyki ruchowe i siłę mięśni brzucha,
  bioder, ud i grzbietu
• Kinesiotaping
• Edukacja na temat zdrowego żywienia i ergonomii pracy

Leczenie farmakologiczne opiera się głównie o podawanie NLPZ (niesterydowych środków przeciwzapalnych) i w przypadku braku możliwości leczenia fizjoterapeutycznego często przynosi zadowlające efekty. Należy jednak pamiętać, że każde zażywanie leków wiąże się z wysokim ryzykiem powikłań, które mogą obejmować poważne schorzenia wielonarządowe.

Bilbiografia:

1.Parisi, T. J., Mandrekar, J., Dyck, P., Klein, C. J. “Meralgia Paresthetica: Relation to Obesity, Advanced Age, and Diabetes Mellitus.” Neurology Vol 77.16 (2011): 1538- 1542.

2.Fargo, MV., and Konitzer, LN. “Meralgia Paresthetica Due to Body Armor Wear in U.S. Soldiers Serving in Iraq: A Case Report and Review of the Literature.” Military Medicine Vol 172.6 (2007): 663-65.

3.Martin Torrents, DO, MPH, MBA & Rajat Malik, DO „Meralgia Paresthetica: A 5 Model Osteopathic Approach” Osteopathic Family Physician (2018) 10 – 15; Touro College – OMM Department, Middletown, New York

4.Houle, Sébastien. “Chiropractic management of chronic idiopathic meralgia paresthetica: a case study.” Journal of chiropractic medicine vol. 11,1 (2012): 36-41. doi:10.1016/j.jcm.2011.06.008

5.Schwaiger, Karl et al. “Surgical decompression of the lateral femoral cutaneous nerve (LFCN) for Meralgia paresthetica treatment: Experimental or state of the art? A single-center outcome analysis.” Medicine vol. 97,33 (2018): e11914. doi:10.1097/MD.0000000000011914