W zawodzie fizjoterapeuty, praca z odcinkiem lędźwiowym jest codziennością. Niemal w każdym gabinecie terapeutycznym czy sali ćwiczeń, każdego dnia można spotkać pacjentów, którzy cierpią z powodu dolegliwości związanych z kręgosłupem. Większość z nich ma już postawione diagnozy. Najczęściej są to dyskopatie lub zaburzenie prawidłowych krzywizn kręgosłupa. Zdarza się jednak, że diagnoza nie jest tak oczywista, a przyczyna dolegliwości jest trochę bardziej ukryta.
Wada wrodzona kręgosłupa jako przyczyna bólu
Nie zawsze przyczyną bólu musi być zmiana strukturalna. Niekiedy pacjent od dziecka predysponuje określone predyspozycje w swojej budowie, które z wiekiem mogą prowokować dolegliwości bólowe i sprawiać, że ich obecność będzie bardziej prawdopodobna. Przykładem mogą być sakralizacja i lumbalizacja kręgosłupa lędźwiowego.
- Sakralizacja polega na obecności całkowitego lub częściowego zespolenia piątego kręgu lędźwiowego z kością krzyżową. Według danych statystycznych występuje między 5% a 7% ogólnej populacji.
- Lumbalizacja z kolei, to stan, w którym istnieje “dodatkowy krąg lędźwiowy”, tzn. segment S1 nie jest zrośnięty w pełni z kością krzyżową.
Obie z wad w budowie kręgosłupa mają charakter wrodzony. Najczęściej nie mają one znacznego wpływu na funkcję układu ruchu i przez wiele lat pozostają w ukryciu – nie dając żadnych objawów bólowych.
Objawy sakralizacji i lumbalizacji
Wady kręgosłupa tego typu mogą być widoczne w bardzo delikatny sposób – obecność miednicy zrotowanej, problemów z koordynacją czy utrzymaniem równowagi może być jednym z zewnętrznych symptomów.
Wyróżniono także zespół bólowy, związany z sakralizacją w odcinku lędźwiowym. Mowa o zespole Bertolottiego, który został opisany w 1917 r. przez włoskiego lekarza Mario Bertolottiego. Polega na obecności przerośniętego wyrostka poprzecznego kręgu L5, często narastającego na kość krzyżową i tworzącego dodatkowy staw poprzeczno – krzyżowy. Pacjenci, u których stwierdzono zespół Bertolottiego uskarżają się na:
- ból odcinka lędźwiowego kręgosłupa, bez odczuwalnego promieniowania korzeniowego,
- sztywność kręgosłupa,
- ból przemijający po odpoczynku,
- jednostronny, lokalny charakter bólu.
Pierwsze objawy widoczne są zazwyczaj między 20 a 30 rokiem życia.
Leczenie zachowawcze receptą na sukces
Leczenie pacjenta z sakralizacją lub lumbalizacją kręgosłupa polega głównie na podejściu zachowawczym. Rehabilitacja opiera się na kompleksowym badaniu pacjenta i wdrażaniu indywidualnego programu zajęć. Każdy pacjent, pomimo wady wrodzonej kręgosłupa, może mieć inne, dodatkowe podłoże bólowe – związane z pracą charakterem innych obowiązków.
Terapia manualna polega głównie na technikach mobilizacyjnych i manipulacyjnych, skupionych na odzyskaniu prawidłowej ruchomości stawów międzykręgowych. Dodatkowe techniki, jak np. suche igłowanie mogą mieć zastosowanie przeciwbólowe.
Kinezyterapia może obejmować ćwiczenia stabilizacji głębokiej, trening balansu i siły mięśniowej. Ćwiczenia mogą obejmować także stretching, aby poprawić elastyczność przeciążonych mięśni.
Podsumowując można powiedzieć, że fizjoterapia jest najlepszym sposobem na walkę z bólem o podłożu wad wrodzonych kręgosłupa. Regularna praca z fizjoterapeutą może przynieść bardzo dobre efekty i pozbawić pacjenta bólu!
Publikowane w niniejszym portalu treści o charakterze medycznym mają cel wyłącznie informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Nie mogą w jakikolwiek sposób zastąpić wizyty u lekarza, lekarskiej porady, zaleceń lekarza, czy też postawionej przez lekarza diagnozy.
Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.
