Jak ciało zapisuje emocje?

Niezaprzeczalnie każde ciało opowiada historię. Kiedy do gabinetu przychodzi pacjent, nie sposób nie zwrócić uwagi na postawę jego ciała, sposób poruszania się, kontakt ze swoim ciałem. Jak wygląda sieć komunikacji z ciałem i jak spojrzeć na nią w sposób holistyczny?

Ciało opowiada historię

Czy nisko trzymana głowa, zapadnięte ramiona, napięta szyja i ból barków nie przywodzi na myśl rezygnacji i dźwigania ciężaru? Ciało nigdy nie kłamie, kształtuje się wokół tego, czym jesteśmy w środku. Gdy trzymamy ciało w szczególny sposób z powodu naszych przekonań, obaw i emocji, wszystkie tkanki przejmują taką formę, która będzie podtrzymywać ten stan umysłu. Fizyczne i psychiczne urazy podobnie jak myśli i uczucia są odzwierciedlane we wzorcach, widocznych w strukturze naszych ciał. W miarę upływu lat ciało staje się chodzącą autobiografią, która dzięki sieci komunikacji ukazuje zależności pomiędzy naszymi stanami emocjonalnymi, a sposobem w jaki aktywowana jest odpowiedź na chorobę.

Niesamowite limfocyty

Pacjenci cierpiący z powodu ciężkiej depresji mają podwyższone stężenie kortyzolu, wydzielanego przez nadnercza, kiedy ciało pozostaje w stresie. Kortyzol hamuje również aktywność układu odpornościowego, zmniejszając zdolność do zwalczania choroby. Zdarza się, że prowadzenie terapii w schorzeniach mięśni i stawów jest znacznie utrudnione, bo psychika hamuje proces zdrowienia organizmu. Komórki odpornościowe pomagające organizmowi zwalczyć infekcję, na swojej powierzchni posiadają receptory zdolne do odbioru substancji takich jak neurony i neurotransmitery. Pozwala to na łączenie działania komórek odpornościowych z tymi nośnikami, które są wykorzystywane przez układ hormonalny i nerwowy. Limfocyty produkują również substancje chemiczne zwane limfokininami. Są one zdolne do niesienia informacji zwrotnej do mózgu, co umożliwia monitorowanie aktywności limfocytów i zapewnia dwustronny mechanizm sprzężenia zwrotnego między tymi układami. Limfocyty mogą również wytwarzać hormony zdolne do regulowania czynności układu nerwowego, co tworzy kolejne połączenie działania pomiędzy układem immunologicznym a nerwowym i hormonalnym. Układ odpornościowy pomaga w regulacji wewnętrznej homeostazy, przez co może być postrzegany jako przedłużenie układu odpornościowego.

Stempel w duszy

Od wczesnych etapów życia, pod wpływem stanów emocjonalnych i umysłowych zaczynają  się formować strukturalne wzorce ciała. Uczucia zostają uwięzione w ściśniętych tkankach i jeszcze bardziej się utrwalają. Takie psychosomatyczne wzorce mają wpływ na naszą fizjologie i dają nam unikalne, osobiste cechy umysłu i ciała. Na skutek powtarzalności pojawiania się danej emocji, ciało układa się w nawykowe wzorce, niektóre mięśnie skracają się i pogrubiają, inne są zakłócane przez tkankę łączną, jeszcze inne zostają unieruchomione. Tworzy się swoista poza powstała z nagromadzonych emocji lub stresu, którą bardzo trudno przywrócić na właściwe tory. Cierpienie jest naturalną i nieuniknioną częścią życia. Jeśli nie pozwolimy mu odejść, kumulujemy je w sobie, zostaje ono w ciele jako tak zwane zamrożone doświadczenie. Stosujemy bezpieczne, utrwalone reakcje, a nowe wprawiają nas w strach. Człowiek staje się więźniem traumatycznego doświadczenia i nie potrafi otworzyć się na teraźniejszość.

O pamięci tkankowej

Szczególną rolę odgrywa tu tkanka łączna, a zwłaszcza powięź, która przechowuje doświadczenia w postaci pamięci tkankowej. Na przykład powstrzymywana złość może powodować ograniczenia w ruchu przepony lub napięcie w okolicy splotu słonecznego, co prowadzi do problemów trawiennych i bólu pleców.Ten rodzaj wzorca często jest utrzymywany w miejscu przez wewnętrzne połączenia powięzi, która łączy różne obszary ciała. Siły, które utrzymują ten rodzaj skurczu mogą ulec rozwiązaniu, gdy w tkankach powięzi zostanie osiągnięty stan równowagi. Kiedy to nastąpi, nierzadko pojawiają się związane z tym emocje.

Wzorce ciała i umysły niezaprzeczalnie się wspierają. Gdy nie ma żadnych przeszkód, myśli i uczucia mogą swobodnie przepływać przez ciało bez zatrzymania, jednakże te zdarzenia, które są dla nas traumatyczne są przechowywane jako pamięć tkankowa. Powtarzamy utrwalone wzorce zachowań tak długo, aż nie znajdziemy umiejętności, które pozwolą im odejść. Skuteczne będą tu techniki pracy z ciałem – oddech biodynamiczny, ćwiczenia TRE® i terapia czaszkowo-krzyżowa.

Ciało woła objawami, które nie zawsze są spowodowane dysfunkcjami fizycznymi. Zgadzasz się?

Źródło wiedzy: M. Kern „Mądrość ciała, czaszkowo-krzyżowe podejście do istoty zdrowia” wyd. VIRGO, 2012 r.