Cukrzyca jest zaburzeniem metabolicznym, w którym ciało nie jest zdolne do prawidłowej regulacji poziomu glukozy we krwi. Przyczyną tego schorzenia może być nieprawidłowa funkcja trzustki lub nabyta insulino-oporność. W dzisiejszych czasach cukrzyca zyskała niechlubne miano choroby cywilizacyjnej i rocznie odnotowuje się ponad milion zgonów spowodowanych jej powikłaniami! Choroba ta jest także czynnikiem ryzyka dla wielu schorzeń kardiologicznych, neurologicznych, może się przyczynić do powstawania ślepoty i niewydolności nerek. Na szczęście współczesna medycyna niesie wiele rozwiązań, które mogą skutecznie walczyć z cukrzycą lub umożliwić efektywne leczenie.
Cukier jednak nie krzepi
Podczas cukrzycy, dochodzi do nieprawidłowego funkcjonowania wysp Langerhansa trzustki, które odpowiadają za produkcję insuliny i glukagonu – pełniących rolę regulatorów poziomu cukru we krwi. Insulina (pochodząca z komórek β) – obniża poziom glukozy, glukagon (wytwarzany w komórkach α) – podwyższa jej wartości. Nauka wyróżnia dwa typy cukrzycy, w zależności od patofizjologii danego rodzaju schorzenia:
- Cukrzyca typu I (T1DM – type 1 diabetes mellitus) – nazywana również insulinozależną – charakteryzuje się utratą funkcji komórek β wysp Langerhansa i całkowitą utratą możliwości wydzielania insuliny,
- Cukrzyca typu II (T2DM – type 2 diabetes mellitus) – insulinoniezależna – polegająca na obniżeniu wrażliwości tkanek na insulinę i zaburzeniu wchłaniania glukozy z krwi do organizmu. Skutkuje to nagromadzeniem glukozy we krwi i zaburzeniem jej metabolizmu.
Pacjenci chorujący na cukrzycę, niezależnie od typu wymagają długotrwałego leczenia. Osoby zmagające się z insulinozależną formą są skazani na stałą, codzienną podaż insuliny, która w dzisiejszych czasach jest regulowana przez pompy insulinowe. Ci mający więcej szczęścia, cierpiący na cukrzycę typu II, również mogą być poddawani terapii insuliną lub środkami farmakologicznymi, które obniżają poziom glukozy i podnoszą wrażliwość tkanek na insulinę.
Objawy i zagrożenia wynikające z cukrzycy
Często cukrzyca bywa chorobą podstępną i przez wiele miesięcy lub lat nie jest diagnozowana. Osoby, które mogą mieć problemy z metabolizmem glukozy zazwyczaj przejawiają charakterystyczne objawy, które wymagają konsultacji lekarskiej. To tzw. triada cukrzycowa:
- polifagia (wzmożony apetyt),
- poliuria (częste oddawanie moczu),
- polidypsja (wzmożone pragnienie).
Dodatkowym objawem może być obecność glukozy i ciał ketonowych w moczu. Na skutek kwasicy ketonowej dochodzi do odczuwania zawrotów głowy, zmęczenia, drażliwości, zaburzeń widzenia a także do objawów neurologicznych tj. mrowienie stóp czy dłoni. Taki stan może być zagrożeniem dla zdrowia i życia pacjenta i wymaga hospitalizacji.
Leczenie cukrzycy to nie tylko insulina!
W leczeniu, oprócz farmakologii i doboru odpowiedniej diety, bardzo ważna jest fizjoterapia i zaopatrzenie ortopedyczne. Ćwiczenia fizyczne wykazują dużą efektywność w ulepszaniu metabolizmu glukozy i rekreacyjne uprawianie sportów tj. Nordic walking, pływanie, jazda na rowerze, ćwiczenia siłowe mogą korzystnie przyczynić się do leczenia choroby. Cukrzyca, jak żadna inna choroba, niesie za sobą olbrzymie powikłania, często spowodowane uszkodzeniami naczyń krwionośnych na skutek wysokiego poziomu glukozy. Oprócz tych bardzo ciężkich jak retinopatia, stopa cukrzycowa, pacjenci cukrzycowi częściej zapadają na zespoły bólowe i schorzenia układu ruchu tj.:
- skurcze mięśni,
- uszkodzenia mięśni,
- neuropatie obwodowe,
- bark zamrożony,
- zespół cieśni nadgarstka,
- zespół Dupuytrena.
Metody fizjoterapeutyczne i osteopatyczne mogą być zatem skutecznym środkiem w leczeniu powikłań cukrzycy i w usprawnianiu pacjentów cierpiących na to schorzenie. Szczególną ostrożność należy zachować wykonując zabieg suchego igłowania u pacjentów cukrzycowych, gdyż nawet niewielkie rany u takich pacjentów mogą goić się bardzo długo. Istotnym elementem leczenia dla cukrzyków jest stosowanie wygodnego obuwia i wkładek ortopedycznych mających na celu umożliwienie komfortowego chodu i zapobieganie otarciom stóp.
Bibliografia:
1. Wyatt, Lawrence H, and Randy J Ferrance. “The musculoskeletal effects of diabetes mellitus.” The Journal of the Canadian Chiropractic Association vol. 50,1 (2006): 43-50.
2. Maja Nowacka-Kłos i wsp., Możliwości kompleksowej fizjoterapii w profilaktyce i leczeniu chorych na cukrzycę. Via Medica
3. Sarah Wild,Gojka Roglic, Anders Green, Richard Sicree, and Hilary King. Global Prevalence of Diabetes: Estimates for the year 2000 and projections for 2030. Diabetes Care May 2004 vol. 27 no. 5 1047-1053
4. Timothy S. Church, Steven N. Blair, Shannon Cocreham, Neil Johannsen,William Johnson, Kimberly Kramer, Catherine R. Mikus,Valerie Myers, Melissa Nauta, Ruben Q. Rodarte, Lauren Sparks, Angela Thompson,Conrad P. Earnest. Effects of Aerobic and Resistance Training on Hemoglobin A1c Levels in Patients With Type 2 Diabetes: A Randomized Controlled Trial.JAMA. 2010;304(20):2253-2262.
Publikowane w niniejszym portalu treści o charakterze medycznym mają cel wyłącznie informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Nie mogą w jakikolwiek sposób zastąpić wizyty u lekarza, lekarskiej porady, zaleceń lekarza, czy też postawionej przez lekarza diagnozy.
Wszystkie treści zamieszczone w Serwisie, w tym artykuły dotyczące tematyki medycznej, mają wyłącznie charakter informacyjny. Dokładamy starań, aby zawarte informacje były rzetelne, prawdziwe i kompletne, jednakże nie ponosimy odpowiedzialności za rezultaty działań podjętych w oparciu o nie, w szczególności informacje te w żadnym wypadku nie mogą zastąpić wizyty u lekarza.
Jako fizjoterapeuta z cukrzycą typu I czuję się wręcz zobligowana do skomentowania tego artykułu 🙂
Po pierwsze, nauka wyróżnia dużo więcej typów cukrzycy niż te dwa przedstawione w artykule, chociażby cukrzyca ciężarnych, cukrzyca typu LADA i kilka innych typów.
Po drugie, nie sądzę żeby osoby z cukrzycą typu II „miały więcej szczęścia” jak jest to ujęte w artykule. Osoby te prawie zawsze są poddawane terapii środkami farmakologicznymi doustnymi, takimi jak chociażby metformina. Środki te są obciążające dla organizmu i wywołują szereg niepożądanych skutków ubocznych. Najbardziej cierpi układ pokarmowy, ale środki te mają też pośredni wpływ na układ sercowo – naczyniowy. Natomiast insulina podawana bezpośrednio w tkankę podskórną, jak to się dzieje w przypadku osób z cukrzycą typu I, nie daje żadnych skutków ubocznych. Ponadto, zarówno osoby z cukrzycą typu I, jak i II powinny stosować zbilansowaną dietę, jednak w przypadku diabetyków typu II nie są możliwe żadne ustępstwa od diety, a w przypadku diabetyków typu I wszystko można zaopatrzyć insuliną – tak więc polemizowałabym (i myślę, że nie tylko ja) kto tu ma „mniej czy więcej szczęścia”.
Po trzecie, ćwiczenia siłowe, beztlenowe nie będą służyły każdemu diabetykowi. W artykule, którego odbiorcą jest fizjoterapeuta, powinno być zawarte jakie zakresy glikemii pozwalają na rozpoczęcie ćwiczeń fizycznych i co może się wydarzyć podczas takich ćwiczeń.
Należałoby tez zawrzeć informację co w przypadku gdy pacjent ma system ciągłego monitorowania glikemii w obszarze ciała objętym zabiegami fizjoterapeutycznymi, jak i z zakresu fizykoterapii.
Na koniec – u pacjentów z wyrównaną glikemią nie ma przeciwwskazań do wykonania igłowania. Tylko niewyrównana cukrzyca jest powodem utrudnionego gojenia się ran.
Artykuły z bibliografii mają ponad 10 lat, wiedza z zakresu diabetologii od tego czasu nieco się zaktualizowała.
Niestety artykuł ten, jak i wiele innych, pokazuje na jak niskim poziomie jest wiedza o cukrzycy z Polsce, nawet w środowisku medycznym.
Choć odpowiednia dieta to absolutna podstawa w cukrzycy (a i tak nie zawsze jest przestrzegana), to tak samo ważna jest aktywność ruchowa. Niestety, zbyt chętnie korzystamy z wymówek, aby tylko nie wziąć odpowiedzialności za swoje zdrowie…Jedzmy lepiej, ruszajmy się więcej, a na pewno odkryjemy, że to wcale nie jest takie straszne i nie ma przed czym się bronić! Wystarczy odnaleźć taką aktywność, która dostarczy nie tylko zdrowia, ale również przyjemności – tak, to jest możliwe! Pozdrawiam serdecznie! 🙂
O nie wiedziałam, że cukrzyk może brać chrom, moja mama ma cukrzycę typu 2, ale lekarz nie polecił jej, jakichkolwiek suplementów, widziałam za to że ma nowy lek Diaril. Czy to już będzie stały lek okaże się.